zondag 24 september 2017

Vandaag was ik...

...al vroeg uit de boxspring.

Er hing een behoorlijk dichte mist, maar omdat ik rekende op een echte zon-dag nadat de mist opgetrokken zou zijn, hing ik de accu van mijn elektrieke fiets 'aan het infuus',
voor een stevige oppepper.

Om even over elven vertrok ik, fototoestel mee, want ik wilde weer eens mooie plaatjes zien te schieten.

Net buiten Dokkum, nog vóór Aalsum, begon het fotofeest al.
De familie Zwaan trok een baantje...


... en mijn tandarts kwam voorbij. 
Afgelopen maandag had hij nog een foto van mijn bekkie gemaakt; nu nam ik er een van zijn 'backie' .


*** 


Het was al bij half twaalf, maar toch nog steeds een beetje heiig...

  
...al klaarde het daarna snel op...


***


Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Begrepen?



Metslawier



Ropta



Morra






Tussen Morra en Anjum



Bij Anjum, de waarschuwing vertaald


***


Op weg naar Lauwersoog...






Kunstwerk van de lokale houtsnijder






Ik zei de gek 


***


Na 25 kilometer mocht ik van mezelf neerstrijken op het terras aan het water van een uitspanning op Lauwersoog, voorbij Robbenoort.
En waar trakteerde ik mezelf op?
Juist!
Niet te kinderachtig...


***


Op de terugweg fietste ik over de Boltawei...


...en de Dyksterwei...


...richting Lioessens






De rij berken langs de Dyksterwei vanuit Lioessens gezien.

  
 ***


Vervolgens door Lioessens weer naar Morra, waar ik kort voor Ropta deze foto nam.
Hij is een scheetje beef, maar dat hindert niet.
Leuk plaatje, toch?


***


Bij vieren stapte ik af in mijn Heerlijk Hofje Zondagssteek.
Toen had ik 51,1 kilometer op de teller staan 
en 
in de benen + derrière
 zitten.

Best een beetje moe was ik.
Maar o, zo voldaan.

Alleen stond mijn hoofd toen totaal niet naar eten koken.

Vandaag daarom maar gedaan wat ik anders nooit doe:
op zondag naar de supermarkt.

Ik had mazzel, want omdat ik kort voor sluitingstijd binnen kwam vallen, 
waren diverse maaltijdsalades, houdbaar tot morgen, lekker afgeprijsd.
Dat was dubbel lekker eten.

***


En nu naar bed.

Welterusten 
en
graag tot ziens!


Jeanneke

*


dinsdag 19 september 2017

Mijn lief leeg nest.

En zo kwam ik zondagavond weer terug op 't eigen nest.
Na een paar oergezellige dagen bij Jongste Zoon in zijn nieuwe huis, dat hij zo heerlijk naar eigen wens en smaak in kan gaan richten.
Wat is dat toch leuk om te zien.

Nóg leuker vond ik het, dat hij mij vroeg te helpen kamers opmeten voor en uitzoeken van
 'lappen en lapjes voor de ramen'.

Zaterdag in Breda de stad in geweest en formidabel geslaagd.

Met een week of twee kan hij het lapwerk ophalen en ophangen.

***

Na dat succesnummer op de vroege zaterdagmorgen gingen we eerst een deurtje verder aan de koffie met gebak bij die levensgevaarlijke leukerds van ik e.a.

Daar moest ook nog teenentander van het lijstje weggestreept worden en
-ook zonder lijstje of plannen ontkom je er niet aan, dus ik ook niet-
 werd ik er helemaal blij van een paar van hun kussenhoezen, 
waar ik mijn Nestje Zondagssteek mee ga opfleuren en -schudden.



Mijn nest mag dan sinds een half jaar leeg zijn, het heeft aan 'eigen, veilig en warm'
 geen millimeter ingeboet.
Ik zeg, kan zeggen: "Mijn eigen nest is 't allerbest".

Mooier kan ik het niet hebben.

Wel maken.

En daarom ben ik gesneuveld voor die paar kussenhoezen, die zo gezellig passen bij het kussen met tekst, dat ik al had.

Laat de dagen maar korter worden.
Dan sluit ik bijtijds de luiken, 
ontsteek de lamp en een stel kaarsjes, 
zet een bakkie 
en 
heb het goed, heel goed.



Fijne avond
en 
graag tot ziens!


Jeanneke

*


donderdag 14 september 2017

Ik ga op reis en ik neem mee...

Ja, ik ga weer de hort op.

Dat wordt leuk!

Ís het al!

***

Morgen ga ik naar Jongste Zoon, die aanstaande zondag jarig is.
Bovendien is hij op 1 september verhuisd van een tijdelijk onderkomen in Tilburg 
naar een mooi nieuw appartement voor permanent in Ulvenhout, 
dus er zijn twee redenen om feest te vieren.
Dat gaan we doen.
Dubbelop.

***

 De voorbereidingen in Huize Zondagssteek zijn in volle gang.

De koffer staat al half gevuld klaar met onder andere:

Een
leuk-voor-een-kokkerellende-jonge-vent-met-eigen-huishouding-cadeautje,
 dat ik voor hem in Oostenrijk heb gekocht.

+

Altijd handig,
uit moeders Zondagssteek kast:

Een 
luchtbed met pomp,
want ik blijf gezellig twee nachtjes slapen,
maar een logeerbed behoort nog niet tot zijn inboedel.

+

Op zijn verzoek:

Een 
Meergranenbrood*



 met lekker veel maanzaad bestrooid,
uit moeders Zondagssteek keuken,
...dat heeft staan rijzen...

( Even tussen haakjes: ik zelf reis bij voorkeur zittend... )

.... en inmiddels lekker bruin en knapperig gebakken staat af te koelen,



+

...twee potten door hem zeer gewaardeerde en gewenste
Pompoen Marmelade.


***

Ik reis heen met een fantastische voordeel OV dagkaart, die ik bij Primera kocht voor € 17,-.
Daarmee kan ook gereisd worden in bus, tram en metro.
Te koop tot en met 17 september, geldig tot en met 19 november.

De twee 60+ vrije treinreisjes, die ik nog heb liggen, bewaar ik even zuinig, want die zijn langer geldig, tot volgend jaar.

Zondag kom ik terug met een Kruidvat actie weekend dagkaart van € 13,99, die als e-ticket uitgeprint is.
Die verkoopactie is gesloten, maar het kaartje is geldig tot en met 22 oktober.
Voor de bus van Ulvenhout naar Breda en van Leeuwarden naar Dokkum moet ik dan wel 
het normale tarief betalen, dus dan kom ik voor die reis in totaal op ongeveer € 20,- uit.

Dat weekendje naar mijn jarig-ver-weg-wonend-kind is dus ook een feestje voor mijn portemonnee.
En daar is Mevrouw Zondagssteek - Op de Penning erg blij mee.

Anders zou je het toch niet eens kunnen overwegen... met de spoorwegen...?

***


Enfin, al het leuks, liefs en lekkers gaat mee, 
in de koffer, 
op wieltjes 
en 
 wordt persoonlijk bij het feestvarken thuisbezorgd,
tegen speciaal tarief en 
in samenwerking met Arriva en NS.

Dat loopt vast als een trein en komt in de bus.
 Ga ik van uit.

***


De thuisbakkers onder ons gun ik hieronder een broodbak-blik in de Zondagssteek keuken.

* Meergranenbrood.

Zo ga ik te werk:

Ik begin met 450 gram koud water in de broodvorm van de broodbakmachine te doen.
Het kneedwerk doet de broodbakmachine namelijk voor mij.

Voor een groot brood gebruik ik (de laatste tijd vaak):
 een pak van 500 gram meergranenmix van Aldi ( prima meel voor prima prijs: € 0,58 ),
goed gemengd in een grote kom met 250 gram volkoren tarwemeel van de molen,
stort dat op het water in de brood/kneedvorm,
voeg daar ook nog 4 à 5 gram droge gist extra aan toe, 
evenals 4 gram zout.
Gist en zout mogen elkaar niet raken.
 En tenslotte nog 30 gram zonnebloemolie.

Dat zet ik 20 minuten te kneden ( menukeuze 'Deeg' ) in de broodbakmachine.

Dan gaat het deeg in een licht met olie ingevette plastic teil of kom, afgedekt met een theedoek, op een tochtvrije plek voor een half uur in de voor-rijs.

Vervolgens het deeg doorslaan: een paar keer vouwen en de lucht eruit drukken, 
vormen, en in het ingevette broodbakblik leggen.
Wil je het brood versieren, dan kun je nu het deeg met natte handen bestrijken en royaal bestrooien met bijvoorbeeld maanzaad, sesamzaad, of havervlokken. Goed aandrukken.

Zet het deeg in het broodbakblik onder een theedoek weer op een tochtvrije plek voor de na-rijs. 
Het is de bedoeling, heel belangrijk en cruciaal, dat het deegvolume tijdens de na-rijs verdubbelt.
De ene keer duurt dat een uur (bij mij), een andere keer staat het zomaar anderhalf uur. 
Let op: rijzen kan nooit te lang duren.
Wel te kort!

Verwarm de (elektrische) oven voor op 220 graden Celsius en bak het brood op de onderste richel in ongeveer 43 minuten bruin en knapperig.
Het is gaar als het hol klinkt wanneer je het beklopt.

Succes en smullen maar!

***


Jeanneke


*


donderdag 7 september 2017

Erfelijk belast of belust?

Twee blanco katoenen tasjes kreeg ik van een vriendin, waar ik vast wel een creatieve invulling aan kon (laten) geven.

Dat trof, want afgelopen zondag heeft Poppedijn, toen ze bij me was,
er eentje versierd met textielstiften en quiltsjablonen uit 
het Kleine Walhalla van Oma Zondagssteek. 



Het resultaat is zó leuk en de schat had er zó'n lol in.

Helemaal zelf bedacht en gedaan.
Als dat niet creatief is.
Zeven jaar oud pas, maar ze heeft het duidelijk in de vingers.
Ik vind het knap.



Zou ze nu erfelijk belast zijn?
Of kun je beter spreken van erfelijk belust?
Maakt niet uit; het is allebei buitengewoon plezierig!

*
Zo zie je maar weer:
 wie wat bewaart, die heeft wat.
Nou, en ik héb wat bewaard... 
Dus ik héb ook nogal wat...

Wat ben ik blij, dat ik alle  handwerk- en aanverwante artikelen 
weggelegd in plaats van weggedaan heb.
Laat mij er niets meer mee kunnen doen, ik geef het allemaal graag in handen
van het groter groeiend grut.

***


Op het menu staat vanavond:

Linzen-maaltijdsoep
 met 
een lekker dikke snee volkorenbrood
uit 
eigen Zondagssteek keuken.

Op het brood een lik roomboter.

Heerlijk.

*

Later vanavond kan ik altijd nog een kommetje yoghurt 
 met 
Zondagssteek Pompoenmarmelade 
nemen.


Ik heb het maar goed.

***


Fijne avond, groetjes
en
graag tot ziens!


Jeanneke

*


dinsdag 5 september 2017

Een week vol hoog(s)tepunten...

...was mijn vakantie in Oostenrijk, de laatste week van augustus.

***

Ik had een busreis geboekt naar Flirsch am Arlberg.



In een hotel, half pension, alle dagen een excursie in de omgeving.


Dat staat er makkelijk en lekker vlot in twee regels neergeschreven.

Maar al is mijn uitdrukkingsvaardigheid naar mijn mening niet belabberd, 
het kost mij moeite woorden aan mijn overdonderend mooie vakantiebelevenissen te geven.

***

Dan eerst maar eens een batterij foto's met bijschrift laten zien:

Flirsch



 Op zondag 27 augustus  waren 's morgen voor achten al mannen bezig omheiningen en muurtjes langs de weg in het dorp met berkentakken te versieren. 
Toen ik vroeg waarom zij dat deden, vertelde de man op de foto mij, dat het 'Kirchtag' was en dat die dag het feest van de H. Bartholomeüs werd gevierd.



Eerst met een H. Mis in de kerk...


 ...gevolgd door een processie door het dorp, 
waarbij de mannen van de schuttersvereniging in vol ornaat, waaronder uiteraard de Lederhosen, hun opwachting maakten.








en een flink aantal vrouwen in Dirndl verscheen






*


Ondertussen werd mijnheer pastoor (kazuifel dragend)
 door de kapelaan (of was het de koster?)
 uitgeleide gedaan...


***



Op naar het Kaunertal, de Gletscherstrasse


De chauffeur sleurde de bus, met ons zesendertigen erin, vakkundig via meer dan twintig haarspeldbochten...



...langs het Gepatsch stuwmeer...


...en de mooist denkbare vergezichten...




...naar een hoogte van 2750 meter...



...waar ik mij, je houdt het niet voor mogelijk, ook nog eens
in een gondel naar 3108 meter hoogte liet hijsen...


...om me daar adem- en sprakeloos nietig te voelen, 
omringd door die majestueuze bergen,
immense hoogten en diepten...


Een absoluut hoog(s)tepunt voor mij.

*

Gletsjers...




...en een, weliswaar rotsvast, zitje.
Waar ik overigens alleen maar naar heb durven kijken.
En ook nog door mijn camera, ingezoomd en wel!



*


Terug, in de bus de berg af, beviel me stukken beter.

Prachtig, die kleur van het water...



Grazige bergweiden, 
doorstroomd door nu nog kabbelende beken,
waar het voor de koeien goed toeven is...



...en als ze een straatje om willen...

  
...doen ze dat gewoon.
En kijken dan het door hen opgehouden verkeer een beetje schaapachtig na...


Prachtig.
Daar leer je wel onthaasten!

***


Een volgende rit ging naar Kristberg, waar we weer in een gondel stapten,



...die ons naar boven op de berg bracht...



...om daar de St. Agatha kapel, ook wel het (zilver)mijnwerkerskerkje genoemd, te bezoeken.


***


Na 22,3 kilometer en 34 (víer-en-dér-tig!) haarspeldbochten, 
op het hoogste punt (2032 m.) van de Silvretta-Hochalpenstrasse 
parkeerde de chauffeur de bus bij het stuwmeer met -dam.




Eeuwige sneeuw in de verte...


...terwijl ik het in mijn bloesje bij 27* Celsius op die hoogte erg warm had en onder invloed van de grenzeloze weidsheid liep te zwalken over de dam.

*


*


En dan staat daar, je zou bijna zeggen: op het dak van de wereld, een kerkje.


Dichter bij de hemel heb ik me niet vaak gevoeld.

***



Woensdag gingen we naar:



's Winters is het daar vaste prik: Hoog Bezoek uit Nederland.

Nu hadden ze het ook eens in de zomer: een bus vol nog wel...
Mooi dorpje, aan het gelijknamige riviertje








Gasthof Post, u allen welbekend, neem ik aan.
Zwaar in de verbouwing.


*


De kerk in Lech, waar, als leden van de koninklijke familie in Lech verblijven, een altaartje ter nagedachtenis van prins Friso wordt opgericht.

Mooi.

Roerend.


***



St. Anton

Wintersportdorp voor de welgestelden.
Prins William van Engeland en Zijne Kate komen hier skiën, 
maar ook de Russische premier Poetin en Kim Wilde.
Werd ons verteld.

 In de zomer ook een bezoekje, gondel-hijs-tochtje, terrasje waard.









***



Feldkirch 

Middeleeuws stadje.
Erg mooi.








*







***



Vorstendom Liechtenstein

Het vorstelijk onderkomen in Vaduz




Raadhuis in Vaduz



Het is niet groot, Vaduz.
Liechtenstein zelf is tenslotte ook maar een mini-staat.

Beetje oud zie je er, beetje meer modern en beetje nog meer poen!
Etalages met juwelen, horloges, couture, cosmetica en parfums  zonder prijskaartjes, 
maar met beveiligers-met-oortje bij de ingang van de zaak.


***


Alle dagen van de week hadden we schitterend weer.
Volop zon en temperaturen tussen de 22 en 27 graden Celsius.

De volmaakte omstandigheden voor een anderhalf uur durende boottocht 
op de Walensee in Zwitserland.

En ook daar was ik sprakeloos van de adembenemende schoonheid van de natuur.
Van bergen, land, licht, lucht en water...










Dat kan geen mens maken, toch?

We kunnen het wel met elkaar heel houden...
Moeten we doen!

***



Zo, dat was een heel verhaal.
Toch nog.

Korter kon ik het niet maken; mooier ook niet.
Onmogelijk.

Ik denk een goede indruk te hebben gegeven van mijn vakantie.
Die was gróóts, in alle opzichten:
Hotel, eten, bed, weer, gezelschap, reis en chauffeur.

Voor herhaling vatbaar.

Dat ga ik doen ook!

Alleen een andere bestemming.
En hopelijk al snel.

***


Nu zal ik weer zelf mijn eten moeten klaarmaken.
Vandaag is dat een opgewarmde Ajam Paniki wokhap, over van gisteren.
Lekker, gauw klaar en lekker gauw klaar.

Turks yoghurtje met vijgen toe.

Dus hup, nu gauw die pit onder de pan aan!

***


Bedankt voor je bezoek
en
graag tot ziens!


Jeanneke

*